3 mei 2019
Lisa Oosterwijk keert terug naar Voorwaarts
Oud Voorwaarts speelser, Lisa Oosterwijk, maakt komend seizoen haar return naar de club waar het allemaal begon. Na meerdere jaren handballen op het hoogste niveau bij eredivisionist Dalfsen, kiest Lisa ervoor om weer dichter bij huis te gaan spelen.
Lisa, 21 jaar, studeert Facility Management op Hogeschool Saxion in Deventer. Naast het handballen en haar studie werkt ze bij Buitenhuis Groepsuitjes in Apeldoorn. Nog 2 jaar studeren en dan is ze eindelijk klaar.
Mijn cluppie
Al vanaf 6 jarige leeftijd is Lisa actief op het handbalveld. ‘Eigenlijk was ik vroeger heel erg bang voor de bal, tot huilen aan toe. Toen een vriendinnetje op handbal ging, dacht ik, toch maar een keer proberen. Tijdens de trainingen leerde ik vangen en was de angst voor de bal gauw weg’. Lisa heeft veel leuke herinneringen aan haar tijd bij Voorwaarts. ‘Het NK beachhandball vond ik bijvoorbeeld heel erg tof. Een heel weekend met z’n allen, de gezelligheid en de wedstrijden. Achteraf denk ik, ik had daar zoveel meer van moeten genieten. Maar je bent zo jong op dat moment dat je dat helemaal niet door hebt’. Verder herinnert Lisa zich vooral de fijne sfeer bij de club, het ‘Voorwaarts gevoel’. Mijn cluppie!
Stiekem toch wel een droom
De handbal-droom, zoals velen die hebben, had Lisa eigenlijk niet. ‘Ik vond het vooral heel leuk om met mijn vriendinnen te trainen’. Het omslagpunt voor Lisa kwam pas op het moment dat zij, samen met Jamila Peters en Aniek Koers werd uitgenodigd voor de selectiedagen van Selectie Oost. ‘In die tijd speelde Ellen Schutte bij Dalfsen en ik ging regelmatig kijken. Toen dacht ik wel van wow, dit is écht gaaf. Stiekem is het dus wel een droom, maar nooit gedacht dat het haalbaar was.’
Als jonkie naar Dalfsen
Lisa handbalde al vanaf jonge leeftijd in het eerste van Voorwaarts en daarnaast op de handbalschool. Om meer trainingsuren te maken, trainde Lisa mee met Kwiek waarna ze het seizoen erop de overstap maakte naar de club uit Raalte. In het 2e jaar bij Kwiek werden ze kampioen met bijbehorende promotie naar de Eredivisie. ‘We speelden een oefenwedstrijd in Raalte tegen Dalfsen. In de auto was de trainer een beetje aan het vissen naar mijn plannen voor het volgende seizoen. Ik was al wel door een aantal clubs benaderd maar die waren te ver weg voor mij. Toen belde Dalfsen met de vraag of ik bij hen wilde komen handballen. Eerst geloofde ik het niet, lang heb ik getwijfeld, wat moet ik daar als jonkie! Net 16 jaar.
Vele ups en downs bij Dalfsen
De 4 jaar dat Lisa bij Dalfsen heeft gespeeld kennen vele ups- en downs. In de eerste 2 jaar begon Lisa met een overbelasting van de scheenbenen en 3 scheurtjes in de pees van de schouder. ‘In de 2e finale wedstrijd in mijn eerste jaar, ik weet het nog zo goed, kon ik gewoon echt de bal niet meer overspelen. Ik had zoveel pijn en ben huilend het veld afgegaan. Ik heb er een half jaar uitgelegen’. De grootste klap kwam in het 3e jaar bij Dalfsen. ‘Ik kreeg steeds meer last van buikpijnen. Soms zelfs zo heftig dat ik niet meer rechtop kon staan van de pijn. Dat was vreselijk’. Na een half jaar met vele onderzoeken bleek Lisa de ziekte van Crohn te hebben, een chronische darmontsteking. Ze kreeg zware medicatie om de ziekte onder controle te krijgen. ‘In het begin dacht ik nog, oh dat gaat allemaal wel prima. Het was zomervakantie dus ik was lekker bezig met krachttraining. Maar ik heb in korte tijd toch veel in moeten leveren. Waar ik eerst 80kg weg kon squatten, was het nu nog maar 20kg met maar één herhaling.’
Alles op alles
Eind augustus 2017 moest Lisa weer van vooraf aan beginnen met trainen. ‘Er werd gezegd dat het nog onzeker was of ik ooit nog kon handballen op dit niveau. Vanaf dat moment heb ik alles op alles gezet om dit wel weer te kunnen. Nog nooit heb ik zo hard getraind voor iets!’. Lisa is ruim een half jaar uit de roulatie geweest en is halverwege het seizoen weer ingestroomd. ‘Met een nieuw team en een nieuwe trainer had vrijwel iedereen zijn plekje al gevonden. Bewijs je dan maar eens, dat was erg lastig. Ik heb dat seizoen ook niet veel gespeeld.’
Afgelopen seizoen heeft Lisa goed nagedacht over wat ze wil. ‘Het vele trainen kostte me elke keer zo veel meer energie dat ik elke avond helemaal kapot was. Na elke training dacht ik, ik kan niet meer. Ook in combinatie met school.’ Lisa heeft in januari bij Dalfsen al aangegeven dat ze ging stoppen of terug naar Voorwaarts zou gaan. Het vele trainen, de studie en de ziekte van Crohn is geen goede combinatie. ‘Ik vind het spelletje gewoon nog zo leuk en ook Alineke Ros had al een aantal keren gevraagd om lekker terug te komen naar Voorwaarts. Het oude vertrouwde clubje en lekker dicht bij huis. Het voelt als thuiskomen, dus waarom niet? Handbal leeft in Twello!.’
Lekker in de buurt handballen
De passie en liefde voor het spelletje straalt er bij Lisa vanaf. De omgeving van Lisa was dan ook niet heel verrast toen ze vertelde niet te stoppen, maar terug naar Voorwaarts te gaan. ‘Het maakte voor mij niet uit of het nou eredivisie of eerste divisie werd. Ik ben echt een dorpsmeisje uit Twello, dus ja, iedereen vindt het leuk dat ik weer lekker in buurt kom handballen. Enne mijn ouders… die kunnen nu eindelijk mee in de Happy Bus!’.
