Afgelopen zaterdag stond de laatste wedstrijd op het programma.
Zeewolde was naar een winderig Twello afgereisd voor een wedstrijd die eigenlijk nergens meer om ging.
Zeewolde ging derde of vierde worden, op respectabele afstand van beide kampioenskandidaten Zwart-Wit en WHC.
Voorwaarts ging zevende of achtste worden, met een respectabele voorsprong op staartploegen Nunspeet en Barneveld.
Dat was het wel.
In de eerste helft ontliepen de ploegen elkaar niet zoveel.
De gasten hadden meer balbezit en combineerden wel beter, vooral op het middenveld.
Het zag er allemaal wat verzorgder uit, maar kansen kregen de gasten eigenlijk nauwelijks: Hesse kwam een keer goed uit na een doorbraak over links, dat was het wel.
De thuisploeg speelde wat meer op zijn Engels: vaker de lange bal naar de voorhoede.
Maar ook Voorwaarts werd eigenlijk nooit gevaarlijk.
De 0-0 ruststand was dan ook een logische weergaven van het wedstrijdbeeld.
De tweede helft begon zoals de eerste eindigde: gelijk opgaand.
Totdat Voorwaarts zo vriendelijk was de bal zomaar in de voeten te schieten van één van de spitsen.
Die wist daar wel raad mee en liet Hesse kansloos.
Even later kwam Zeewolde een keer goed over op rechts. De voorzet was op maat, dat moet gezegd.
Alleen: de verdediging van Voorwaarts stond lucht te dekken: 0-2
Nog een paar minuten later werd het zelfs 0-3. Deze tegentreffer leek wel een kopie van de eerste.
Jammer, maar helaas. Winnen doe je met zijn allen, en verliezen ook.
Er werden goals weggegeven, ja. Maar het middenveld liep vandaag ook teveel achter de feiten aan.
En de voorhoede kwam ook te weinig in scoringspositie.
Toch viel er nog wel een doelpuntje, toen Mees Kok vanuit een vrije trap de verre hoek vond: 1-3.
Een acceptabele en al met al terechte nederlaag tegen een hoogvlieger in deze klasse.
Daarmee komt er een eind aan de najaarscompetitie, die werd afgesloten met een achtste plaats.
En ook dat is acceptabel.
