Met de titel van dit stuk is al heel wat gezegd.
Want Voorwaarts JO15-1 tegen DVS’33 uit Ermelo was de wedstrijd van de vele kansen.
Als we nu naar Voorwaarts zelf kijken moeten we het eigenlijk hebben over de kansen die het zelf creëerde, maar helaas óók naar de kansen die het zomaar weggaf.
Bij de aftrap was één ding duidelijk: fysiek zat er wel een verschil tussen beide ploegen.
De gasten uit Ermelo waren over het algemeen een stukje groter dan de jongens in oranje.
Voetballend was de thuisploeg de betere van de twee, zo bleek gaandeweg de eerste helft.
Het ging al met al redelijk tegen elkaar op.
Voorwaarts had het regelmatig best lastig met de grote sterke voorhoede uit Ermelo, die vaak snel werden gezocht van achteruit.
Met een beetje kunst- en vliegwerk bleef de thuisploeg overeind, daarbij geholpen door de méér dan prima spelende Levi.
De stand-in onder de lat voor de nog altijd geblesseerde Hesse toonde geen enkel ontzag voor de grote aanvallers en gooide zich ervoor als het nodig was.
Voorwaarts probeerde het wat meer voetballend, al was met name Fedde ook niet vies van de lange bal.
Hij stuurde rechtsbuiten Björn een paar keer prima weg met perfecte passes op maat.
De linksback van dienst aan Ermelose kant had het lastig.
Zijn collega een de rechterkant trouwens ook met Figo. Hij kreeg de grootste kansen in de eerste helft.
Twee zelfs. Bij de eerste trapte de fanatieke rommelaar half in de grond, en bij de tweede stond het vizier niet goed: een meter naast.
Dat deed DVS aan de andere kant beter. Uit een corner werd de 0-1 binnengeknald, al snel gevolgd door de 0-2.
En beide keren zag de verdediging van Voorwaarts er niet best uit.
En dat is nog voorzichtig uitgedrukt.
Wel was de stand bij rust geflatteerd. Want zoveel ontliepen de ploegen elkaar niet.
Maar ja. Zelf zulke kansen missen, en zo gemakkelijk twee goals weggeven…
Na rust liet Voorwaarts direct zien dat het zich nog niet gewonnen gaf.
Met hernieuwde energie werd de aanval gezocht en werden er ook kansen bij elkaar gevoetbald.
De afronding bleef echter een probleem.
Uitblijven kon de goal echter niet. Daarvoor was de druk op het vijandelijke doel te groot.
Figo deed het uiteindelijk: 1-2
Het talrijke publiek (uit het hele land, tot Maassluis aan toe!) ging er nog eens goed voor zitten, maar de treffer viel al snel aan de andere kant.
Doodzonde.
Opnieuw werd de rug gerecht en de aanval gezocht. Die spelopvatting werd vrij snel beloond toen opnieuw Figo de doelman omspeelde en binnen schoot: 2-3.
Vanaf de bank werd risico genomen: Wesley verliet de verdedigende stellingen en ging mee naar het front.
Het leverde wat kansen op, een paar ouderwetse scrimmages voor de goal van DVS, maar ook grote kansen voor de gasten in de omschakeling.
De gelijkmaker hing in de lucht, maar Voorwaarts zwijnde toen DVS een niet te missen kans op de lat wist te schieten.
Dat was moeilijker dan gewoon raak schieten.
Zo bleef het bij 2-3 en kreeg Voorwaarts niet het puntje dat het wel verdiende.
Niet onaardig, tegen zo’n fysiek sterke ploeg. .
